Search results
Wielką popularność w środowisku harcerskim „Deszcz, jesienny deszcz” zawdzięcza przede wszystkim tekstowi, odwołującemu się do typowo harcerskiego motywu leśnej wędrówki, służby i walki.
Deszcz, jesienny deszcz, smutne pieśni gra. Mokną na nim karabiny, hełmy kryje rdza. Nieś po błocie w dal, w zapłakany świat. Przemoczone pod plecakiem osiemnaście lat. Gdzieś daleko stąd mrok zapada znów. Ciemna główka twej dziewczyny chyli się do snu. Może właśnie dziś patrzy w mroczną mgłę. I modlitwą prosi Boga, by ...
Posłuchaj. Tekst. 1. Deszcz, jesienny deszcz smutne pieśni gra, mokną na nim karabiny, hełmy kryje rdza. Nieś po błocie w dal, w zapłakany świat przemoczone pod plecakiem osiemnaście lat. 2. Gdzieś daleko stąd noc zapada znów, ciemna główka twej dziewczyny chyli się do snu.
I modlitwą prosi Boga, By zachował cię. Deszcz, jesienny deszcz, Bębni w hełmu stal, Idziesz, młody żołnierzyku Gdzieś w nieznaną dal. Może jednak Bóg Da, że wrócisz znów, Będziesz tulił ciemną główkę! Miłej twej do snu.
Deszcz, jesienny deszcz słowa i muzyka: Marian Matuszkiewicz Deszcz, jesienny deszcz Smutne pieśni gra, Mokną na nim karabiny, Hełmy kryje rdza Nieś po rosie w dal, W zapłakany świat, Przemoczone pod plecakiem Osiemnaście lat Gdzieś daleko stąd Noc zapada znów, Ciemna główka twej dziewczyny Chyli się do snu Może właśnie dziś
Deszcz, jesienny deszcz – polska piosenka wojskowa, napisana w 1943 roku przez Mariana Matuszkiewicza.
