Search results
Terminem neoklasycyzm określa się tendencje klasycyzujące pojawiające się w drugiej połowie XIX wieku (Johannes Brahms, Max Reger, César Franck), lecz przede wszystkim kierunek dominujący w muzyce lat międzywojennych, nawiązujący do muzyki z czasów sprzed romantyzmu, a głównie do baroku.
8 paź 2024 · W przeciwieństwie do rokoka i baroku, neoklasycyzm proponował powrót do tego, co proste i racjonalne, inspirowane tymi klasycznymi ideałami. To tutaj obserwujemy jego wpływ na różne dyscypliny: od literatury po architekturę i rzeźbę.
Geneza i założenia. Neoklasycyzm, jak podaje „Słownik terminów literackich”, to swoista tendencja w literaturze XX wieku, która polega na wyraźnym odwoływaniu się do tradycji (głównie prądów klasycznych: antyku, renesansu) za pomocą różnego rodzaju środków artystycznych, najczęściej zaś stylizacji. Zjawisko to ...
Neoklasycyzm to termin oznaczający nurt w literaturze, sztuce i kulturze końca XIX i XX wieku odwołujący się do klasycyzmu renesansowego i barokowego, a także do ich antycznych źródeł.
Neoklasycyzm to jeden z nurtów w polskiej poezji po 1956 roku, który charakteryzuje się światopoglądowo-estetycznym powrotem do tradycji. Poeci tworzący w obrębie tego prądu odwołują się do szeroko rozumianych wzorców artystycznych zaczerpniętych z przeszłości.
Klasycyzm w literaturze charakteryzuje się łączeniem piękna i prawdy ze stabilnymi wartościami, którym hołduje rozum, propagowanie harmonii świata, wartości uniwersalnych, estetyzmu, antropocentryzmu, szacunku dla tradycji, intelektualizmu, do ideału jasności, powściągliwości, etyki.
Neoklasycyzm. Termin „neoklasycyzm” oznacza nowe ujęcie tendencji klasycystycznych w sztuce, literaturze (przede wszystkim w poezji), muzyce i architekturze. Nurt powstał pod koniec XIX wieku we Francji, gdy Jean Moreas założył w 1891 roku tzw. cole romane.
