Search results
Neoklasycyzm (neo- z gr. νέος nowy i klasycyzm z łac. classicus pierwszorzędny) – nurt w kulturze i sztuce zachodniej, cechujący się inspiracją sztuką antyczną.
Neoklasycyzm, jak podaje „Słownik terminów literackich”, to swoista tendencja w literaturze XX wieku, która polega na wyraźnym odwoływaniu się do tradycji (głównie prądów klasycznych: antyku, renesansu) za pomocą różnego rodzaju środków artystycznych, najczęściej zaś stylizacji.
8 paź 2024 · El Neoklasycyzm narodził się jako reakcja na dekoracyjny i emocjonalny nadmiar baroku i rokoka, stylów dominujących w Europie poprzedniego stulecia. Te ruchy artystyczne były postrzegane jako zbyt frywolne i ozdobne, dlatego artyści neoklasycyzmu aspirowali do stylu opartego na trzeźwości, równowadze i rozsądku, cechach kojarzonych z ...
Neoklasycyzm to jedno z ważniejszych zjawisk powojennej (i międzywojennej) poezji. Jak wszystkie prądy z nazwą o przedrostku neo- jest nie tylko jakimś odnowieniem dawnego nurtu artystycznego – przywróceniem do łask dawnych poetyk i miar wierszowych.
Neoklasycyzm to jeden z nurtów w polskiej poezji po 1956 roku, który charakteryzuje się światopoglądowo-estetycznym powrotem do tradycji. Poeci tworzący w obrębie tego prądu odwołują się do szeroko rozumianych wzorców artystycznych zaczerpniętych z przeszłości.
Neoklasycyzm to termin oznaczający nurt w literaturze, sztuce i kulturze końca XIX i XX wieku odwołujący się do klasycyzmu renesansowego i barokowego, a także do ich antycznych źródeł.
Termin „neoklasycyzm” oznacza nowe ujęcie tendencji klasycystycznych w sztuce, literaturze (przede wszystkim w poezji), muzyce i architekturze. Nurt powstał pod koniec XIX wieku we Francji, gdy Jean Moreas założył w 1891 roku tzw. cole romane.
