Search results
Neoklasycyzm, jak podaje „Słownik terminów literackich”, to swoista tendencja w literaturze XX wieku, która polega na wyraźnym odwoływaniu się do tradycji (głównie prądów klasycznych: antyku, renesansu) za pomocą różnego rodzaju środków artystycznych, najczęściej zaś stylizacji.
Neoklasycyzm w architekturze, rzeźbie i malarstwie jest synonimem klasycyzmu. Kontynuował on w drugiej połowie XVIII i pierwszej połowie XIX wieku konserwatywne tendencje stanowiąc opozycję do romantyzmu. Nawiązywał do sztuki antyku greckiego i rzymskiego oraz sztuki włoskiego renesansu.
Neoklasycyzm to jeden z nurtów w polskiej poezji po 1956 roku, który charakteryzuje się światopoglądowo-estetycznym powrotem do tradycji. Poeci tworzący w obrębie tego prądu odwołują się do szeroko rozumianych wzorców artystycznych zaczerpniętych z przeszłości.
8 paź 2024 · W przeciwieństwie do rokoka i baroku, neoklasycyzm proponował powrót do tego, co proste i racjonalne, inspirowane tymi klasycznymi ideałami. To tutaj obserwujemy jego wpływ na różne dyscypliny: od literatury po architekturę i rzeźbę.
Co to jest neoklasycyzm? Neoklasycyzm to nurt w kulturze i sztuce, inspirowany sztuką antyczną, powstały w Rzymie, szczególnie po odkryciach w Pompei i Herkulanum. Kto jest uważany za prekursora neoklasycyzmu w literaturze?
Neoklasycyzm - definicja. Neoklasycyzm to termin oznaczający nurt w literaturze, sztuce i kulturze końca XIX i XX wieku odwołujący się do klasycyzmu renesansowego i barokowego, a także do ich antycznych źródeł.
Johann Joachim Winckelmann. 1717–1768. (czyt.: johan joachim winkelman) – niemiecki badacz sztuki starożytnej, współtwórca i główny teoretyk neoklasycyzmu, bibliotekarz i kustosz zbiorów kardynałów rzymskich. Propagował wiedzę na temat zabytków odkrytych w Pompejach i Herkulanum.
