Search results
Słownik języka polskiego PWN - znaczenie słów, ich pisownia, odmiana i pochodzenie, frazeologia, porady i ciekawostki językowe. Największe w Polsce wiarygodne źródło informacji poprawnościowych Wydawnictwa Naukowego PWN.
- On-line
Słownik języka polskiego PWN - znaczenie słów, ich pisownia,...
- Poradnia językowa
Witamy Państwa w Poradni Językowej PWN, która w 2018 r....
- Korpus językowy
Tak, chcę otrzymywać spersonalizowane informacje o...
- Młodzieżowe Słowo Roku
Młodzieżowe Słowo Roku to plebiscyt organizowany przez...
- Ciekawostki
Tak, chcę otrzymywać spersonalizowane informacje o...
- Zasady pisowni
Zasady polskiej pisowni i interpunkcji Wydawnictwa Naukowego...
- Encyklopedia
Internetowa encyklopedia PWN - zawierająca ok. 200 tysięcy...
- Produkty i usługi
Wielki słownik języka polskiego PWN ze słownikiem wyrazów...
- On-line
W trzeciej osobie liczby pojedynczej i mnogiej zaimków dopełnienia dalszego dochodzi do zamiany z 'le' na 'se' jeśli w jednym zdaniu pojawią się zaimki dopełnienia dalszego i dopełnienia bliższego (oba zaimki muszą być w trzeciej osobie): Le digo. Mówię mu/jej.
Bezpłatna usługa Google, umożliwiająca szybkie tłumaczenie słów, zwrotów i stron internetowych w języku angielskim i ponad 100 innych językach.
Bardzo proszę powiedzieć, czym jest se? Wiem oczywiście, że jest to bardzo potoczna i skrajnie uproszczona forma zaimka zwrotnego sobie. Mówi się np. „Zamówię se pizzę na obiad” – wydawałoby się, że to typowy wytwór gwary uczniowskiej czy młodzieżowej.
Akceptowany w języku oficjalnym przypadek „leísmo” (głównie w Hiszpanii), gdy zaimek odnosi się do osoby płci męskiej (ayer le vi lub ayer lo vi). Przybiera formę „se”, gdy poprzedza inny zaimek nieakcentowany w funkcji dopełnienia bliższego (se lo dije zamiast *le lo dije).
Definicja (z łac. definitio; od czas. definire: de + finire, „do końca, granicy”; od finis: granica, koniec) – wypowiedź o określonej budowie, w której informuje się o znaczeniu pewnego wyrażenia przez wskazanie innego wyrażenia oddającego sens sformułowania, np. jego zakres nazwy. Wyróżnia się kilkanaście rodzajów definicji [1]:
Zaimek wskazujący to odnosi się do rzeczowników w liczbie pojedynczej, w rodzaju nijakim. Powiemy więc: to dziecko, to okno, to zebranie, to zdanie. Natomiast zaimek te jest używany przy rzeczownikach niemęskoosobowych w liczbie mnogiej: te dzieci, te okna, te dziewczyny.
