Search results
Dystrofia Stargardta to choroba dotykająca plamkę siatkówki. Jeśli w rodzinie zdarzały się jej przypadki to możliwe, że wystąpi również u młodszych pokoleń. Polega na zaniku fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego, a odpowiedzialny za nią jest gen ABCR.
Choroba Stargardta jest jedną z najczęstszych dystrofii plamki (centralnych dystrofii siatkówki) diagnozowanych u dzieci i młodych dorosłych. Częstość występowania tej wolno postępującej dystrofii to 1:8000-10 000. Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej w wieku 10-15 lat.
Dystrofia Stargardta to choroba plamki siatkówki dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, która dotyczy obojga oczu. Polega na zaniku fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego w plamce (zob. Budowa narządu wzroku – warstwy siatkówki).
11 cze 2024 · Choroba Stargardta jest dziedzicznym zaburzeniem siatkówki charakteryzującym się postępującą utratą wzroku, zwykle rozpoczynającą się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania. Oto szczegółowy przegląd jej objawów, przyczyn, diagnozy i aktualnych metod leczenia.
15 sie 2024 · Diagnozowanie choroby Stargardta opiera się na szeregu badań okulistycznych, często z użyciem metod obrazowania siatkówki, takich jak optyczna koherentna tomografia (OCT) oraz badanie ERG (elektroretinograficzne), elektrookulografię i elektroretinografię.
Do badań obrazowych użytecznych w diagnostyce, monitorowaniu i próbach ustalenia patogenezy choroby Stargardta zalicza się: spektralną optyczną koherentną tomografię (SD-OCT), autofluorescencję (FAF), adaptacyjną oftalmoskopię optyczną (AOSLO) i badania elektrofizjologiczne.
2 kwi 2019 · Choroba Stargardta to zwyrodnienie (dystrofia) plamki żółtej oka. Prowadzi ono do znacznego upośledzenia wzroku w zakresie widzenia centralnego i trwałego spadku ostrości widzenia. Choroba ma charakter dziedziczny. Zazwyczaj ujawnia się u nastolatków.
