Search results
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska». 5. «listwa stołu bilardowego».
- Bandar Seri Begawan
Encyklopedia PWN . Kliknij, aby zobaczyć „Bandar Seri...
- Bandanka
Bandanka - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandana
Bandana - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandama
Bandama - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandaranaike
Bandaranaike - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandażownictwo
Bandażownictwo - banda - definicja, synonimy, przykłady...
- Bandar Seri Begawan
Specifically, there's a phrase he often uses that sounds like "ore-wa banda-na" but Googling that comes up with nothing. I ask because I'm playing another JRPG right now (Zero no Kiseki) where two of the party members say it all the time, and it's just stuck in my head now.
zgrana, zżyta; wesoła banda; iść, jechać, pójść (całą) bandą; należeć do bandy
banda - grupa zżytych ze sobą ludzi, których łączą wspólne zainteresowania lub poglądy
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska».
znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński. (1.1) zorganizowana grupa przestępcza. (1.2) przen. żart. kilkoro ludzi, których łączy np. podobieństwo, zainteresowania, przeżycia, żyjących podobnie. (1.3) przen. duża i uciążliwa grupa ludzi. (1.4) ochronna bariera wzdłuż jezdni.
banda – rodzaj ściany, otaczającej pole gry, np. w hokeja na lodzie, także w bilardzie. W hokeju banda ma wysokość 40 cali (ok. 1 m) banda – grupa ludzi, zazwyczaj niezorganizowana; określenie używane zazwyczaj przy omawianiu grup przestępczych, szczególnie młodocianych („banda wyrostków”)
