Search results
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska». 5. «listwa stołu bilardowego».
- Bandar Seri Begawan
Encyklopedia PWN . Kliknij, aby zobaczyć „Bandar Seri...
- Bandanka
Bandanka - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandana
Bandana - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandama
Bandama - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandaranaike
Bandaranaike - banda - definicja, synonimy, przykłady użycia
- Bandażownictwo
Bandażownictwo - banda - definicja, synonimy, przykłady...
- Bandar Seri Begawan
6 maj 2023 · Współcześnie wyraz banda odnosimy do ‘ogrodzenia torów wyścigowych, saneczkowych i lodowisk, którego funkcją jest zabezpieczenie przed wypadaniem zawodników, pojazdów lub krążka na widownię’ oraz ‘listwy wokół stołu bilardowego’.
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska».
Definicja słowa Banda w serwisie Miejski.pl.
zgrana, zżyta; wesoła banda; iść, jechać, pójść (całą) bandą; należeć do bandy
banda – rodzaj ściany, otaczającej pole gry, np. w hokeja na lodzie, także w bilardzie. W hokeju banda ma wysokość 40 cali (ok. 1 m) banda – grupa ludzi, zazwyczaj niezorganizowana; określenie używane zazwyczaj przy omawianiu grup przestępczych, szczególnie młodocianych („banda wyrostków”)
banda - grupa zżytych ze sobą ludzi, których łączą wspólne zainteresowania lub poglądy
