Search results
Utwór Słowackiego to opowieść o żądzy władzy i o dorastaniu do roli zbrodniarza. Nie przypadkiem imię głównej bohaterki nawiązuje do ballady, w której zazwyczaj pojawiają się motywy fantastyczne i elementy wierzeń ludowych.
Dramat romantyczny „Balladyna” to jedno z najważniejszych dzieł polskiego romantyzmu. Juliusz Słowacki, tworząc ten utwór, nawiązywał do tradycji polskiego folkloru, wprowadzając postacie z mitologii słowiańskiej, takie jak Goplana, duch jeziora.
Streszczenie szczegółowe. Test z lektury. Plan wydarzeń. W skromnym domostwie na skraju wsi mieszkała biedna Wdowa razem ze swoimi dwiema córkami, Balladyną i Aliną. Balladyna była postacią dążącą do bogactwa i władzy, kierującą się własnymi interesami, podczas gdy Alina była łagodna, pełna miłości i dobroci.
Balladyna – główna i tytułowa bohaterka dramatu „Balladyna” Juliusza Słowackiego; jej imię nawiązuje do słowa ballada, co wskazuje na rodowód tej bohaterki, przypominającej do pewnego stopnia kobiety, które pojawiały się np. w balladach Mickiewicza („Lilije”, „Świtezianka”); Słowacki jednak swoją bohaterkę czyni ...
Balladyna – najważniejsze informacje. Autor – Juliusz Słowacki. Rok napisania – 1834 (Genewa) Rok wydania – 1839 (Paryż) Epoka – romantyzm.
Balladyna - tytułowa bohaterka tragedii Juliusza Słowackiego jest córką ubogiej Wdowy. Mieszka wraz z matką i siostrą w niewielkiej i ubogiej chacie mieszczącej się nieopodal mostu. Balladyna - piękna dziewczyna o białej cerze, ciemnych włosach i czarnych oczach - już od pierwszych scen z jej udziałem jawi się jako postać ambitna.
Akcja Balladyny toczy się w nieokreślonym dokładnie czasie – za panowania króla Popiela III. W legendarne czasy poeta wprowadził jednak elementy anachroniczne – czyli szczegóły, miejsce, sprawy, które były sprzeczne z epoką, do której zostały przeniesione.
