Search results
ASCII (czyt. aski, skrót od ang. American Standard Code for Information Interchange) – siedmiobitowy system kodowania znaków, używany we współczesnych komputerach oraz sieciach komputerowych, a także innych urządzeniach wyposażonych w mikroprocesor.
Tabela ASCII, wykres kodów znaków, szesnastkowy / dziesiętny / binarny / HTML.
ASCII to tabela kodów, które tworzą standard dla znaków alfabetu angielskiego oraz innych znaków używanych w informatyce. Jej nazwa pochodzi od angielskiego skrótu „American Standard Code for Information Interchange”, co w tłumaczeniu oznacza: amerykański standardowy kod do wymiany informacji.
ASCII (/ ˈæskiː / ⓘ ASS-kee), [3]: 6 an acronym for American Standard Code for Information Interchange, is a character encoding standard for electronic communication. ASCII codes represent text in computers, telecommunications equipment, and other devices.
Podstawowa tablica ASCII określa znaczenie 128 liczb. Pierwsze 32 znaki są niedrukowalne i służą do sterowania strumieniem danych. Pozostałe znaki są to znaki interpunkcyjne, cyfry oraz duże i małe znaki alfabetu łacińskiego.
ASCII (American Standard Code for Information Interchange) to standard kodowania znaków, który przypisuje liczby całkowite do znaków, takich jak litery, cyfry i znaki interpunkcyjne. Standard ASCII zawiera 128 znaków, z numerami od 0 do 127.
Pierwszy standard kodowania – ASCII (17 czerwca 1963) W 1963 roku powstał pierwszy standard kodowania American Standard Code for Information Interchange – ASCII . Początkowo wykorzystywał 7 bitów (127 możliwości), żeby później (pod nazwą Extended ASCII ) być rozszerzonym do 8 bitów (256 możliwości).
