Search results
„Ars poetica?” to typowy wiersz biały pozbawiony rymów oraz regularnej liczby sylab w wersie. Utwór zbudowany jest z dziewięciu strof, z których każda ma po cztery wersy.
Ars poetica - analiza utworu i środki stylistyczne. Wiersz ma budowę regularną, składa się z trzech czterowersowych strof. Stała jest również liczba sylab w obrębie wersu, która wynosi jedenaście. Poeta zastosował rymy krzyżowe (abab). Każda kolejna strofa opisuje jeden etap tworzenia poezji.
Ars poetica – interpretacja utworu. Utwór „Ars poetica” Leopolda Staffa to afirmacja eterycznego procesu tworzenia. W wierszu opisane są kolejne etapy pracy twórczej, rozpoczynając od natchnienia, a kończąc na monumentalnym połączeniu z odbiorcą.
ARS POETICA. Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
„Ars poetica” to jeden z ważniejszych wierszy Leopolda Staffa, który znalazł się w tomie „Barwa miodu” (1936). Utwór, jak sam tytuł wskazuje, ma charakter autotematyczny. Przedmiotem refleksji jest tu sztuka poetycka czy szerzej literatura w ogóle.
Ars poetica to List do Pizonów Horacego. Tan wierszowany esej, będący jednym z najsławniejszych tekstów dotyczących poezji, stał się wykładnią klasycznej poetyki, formułując jej główne założenia i stając się wykładnią jej zasad, podstawą poetyki europejskiej.
ARS POETICA Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał. I niech wiersz, co ze strun się toczy,
