Search results
„Ars poetica” to powtórne spojrzenie Miłosza na rolę poezji w sztuce. Tym razem jednak poeta obarczony był znacznie większym bagażem doświadczeń obejmujących nie tylko międzywojnie, ale też II wojnę światową, powojenne lata spędzone w Polsce, a następnie okres emigracji we Francji oraz w USA.
ARS POETICA. Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
Czesław Miłosz. Zawsze tęskniłem do formy bardziej pojemnej, Która nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą. I pozwoliłaby się porozumieć nie narażając nikogo, Autora ni czytelnika, na męki wyższego rzędu. W samej istocie poezji jest cos nieprzystojnego: Powstaje z nas rzecz o której nie wiedzieliśmy że w nas jest,
Archiloch (VII w. p.n.e.) — grecki poeta, znany ze złośliwych wierszy pisanych rytmem jambicznym. Według legendy miały one doprowadzić do samobójstwa człowieka, który odmówił mu ręki swojej córki.
Ars poetica - analiza utworu i środki stylistyczne. Wiersz ma budowę regularną, składa się z trzech czterowersowych strof. Stała jest również liczba sylab w obrębie wersu, która wynosi jedenaście. Poeta zastosował rymy krzyżowe (abab). Każda kolejna strofa opisuje jeden etap tworzenia poezji.
Ars poetica – interpretacja i analiza. „Ars poetica” to jeden z ważniejszych wierszy Leopolda Staffa, który znalazł się w tomie „Barwa miodu” (1936). Utwór, jak sam tytuł wskazuje, ma charakter autotematyczny. Przedmiotem refleksji jest tu sztuka poetycka czy szerzej literatura w ogóle.
Ars poetica to List do Pizonów Horacego. Tan wierszowany esej, będący jednym z najsławniejszych tekstów dotyczących poezji, stał się wykładnią klasycznej poetyki, formułując jej główne założenia i stając się wykładnią jej zasad, podstawą poetyki europejskiej.
