Search results
Ars poetica ¹ . Gdzieżeś, Muzo, co niegdyś twych czasów płomieniem Grzałaś pierś, które śpiewy dzisia eszcze słyną, Twórczość, Poez a, Poeta Gdzie śpiewak, co w swe czasy unosi wspomnieniem, Kędy te czasy, Muzo⁈ Muzo nad ruiną? Ty znikłaś, znikł twó śpiewak, lecz pieśni nie giną!
ARS POETICA. Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
1. Twórczość, Poezja, Poeta Gdzieżeś, Muzo, co niegdyś twych czasów płomieniem. Grzałaś pierś, której śpiewy dzisiaj jeszcze słyną, Gdzie śpiewak, co w swe czasy unosi wspomnieniem,
Ars poetica - interpretacja utworu. Utwór odznacza się klasycyzmem, posiada harmonijną kompozycję i przejrzystą formę. Stanowi ilustrację przedstawionych w nim poglądów autora na temat poezji.
1 paź 2005 · This treatise functions as both a work of literary criticism and an instructional guide, as Horace addresses the Pisos—a Roman family—providing them insights into the craft of poetry, particularly focusing on the Roman dramatic tradition.
ARS POETICA Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał. I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Ars poetica1. e mnie zły, obcy, zły i nienawistny,i pali moe noce goreącym ogniem, idzie przeze mnie tłumny, rozkrzyczany sobą. ak pochód ulicami niosący pochodnie.Wiersz est zły, nienawistny, chce rozerwać formę Poeza (ak to ciężko zakuwać wolnego w kadany), chociaż wydrę go z głębi palącego wnętrze, nigdy c.
