Search results
Ars poetica ¹ . Gdzieżeś, Muzo, co niegdyś twych czasów płomieniem Grzałaś pierś, które śpiewy dzisia eszcze słyną, Twórczość, Poez a, Poeta Gdzie śpiewak, co w swe czasy unosi wspomnieniem, Kędy te czasy, Muzo⁈ Muzo nad ruiną? Ty znikłaś, znikł twó śpiewak, lecz pieśni nie giną!
ARS POETICA. Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał.
Archiloch (VII w. p.n.e.) — grecki poeta, znany ze złośliwych wierszy pisanych rytmem jambicznym. Według legendy miały one doprowadzić do samobójstwa człowieka, który odmówił mu ręki swojej córki.
Ars poetica1. e mnie zły, obcy, zły i nienawistny,i pali moe noce goreącym ogniem, idzie przeze mnie tłumny, rozkrzyczany sobą. ak pochód ulicami niosący pochodnie.Wiersz est zły, nienawistny, chce rozerwać formę Poeza (ak to ciężko zakuwać wolnego w kadany), chociaż wydrę go z głębi palącego wnętrze, nigdy c.
ARS POETICA Echo z dna serca, nieuchwytne, Woła mi: "Schwyć mnie, nim przepadnę, Nim zblednę, stanę się błękitne, Srebrzyste, przezroczyste, żadne!" Łowię je spiesznie jak motyla, Nie, abym świat dziwnością zdumiał, Lecz by się kształtem stała chwila. I abyś, bracie, mnie zrozumiał. I niech wiersz, co ze strun się toczy,
Ars poetica. [235] Ars poetica. Godziny przy piórze — one leczą rany, Nawet śmierć jest daleka, jak była w dzieciństwie. Zwierzęta domowe śpią ufnie przy twoich stopach, A płomień świecy Nieruchomieje jak miecz czuwający. Wszystko, co wokół — krzesła, książki, kwiaty Ubierają się w odświętność, powagę i czoła Wysokie.
Ars poetica - interpretacja utworu. Utwór odznacza się klasycyzmem, posiada harmonijną kompozycję i przejrzystą formę. Stanowi ilustrację przedstawionych w nim poglądów autora na temat poezji.
