Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
ARETÉ (’αρετη)—in ancient Greek a term describing a maximum of ability and potency for action ( optimum potentiae ); a man’s effectiveness and skill in goodness. In the Polish
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
The word originally meant “the specific quality appropriate to an object or a person.” In the early classical period, the term arete was used fairly universally with reference to things, animals, men and the gods. Thus it can denote the excellent qaulity of arms or horses (Herodotus 3, 88; Plato, Republic 335b).
Arete (Ancient Greek: ἀρετή, romanized: aretḗ) is a concept in ancient Greek thought that, in its most basic sense, refers to "excellence" of any kind [1] —especially a person or thing's "full realization of potential or inherent function." [2] . The term may also refer to excellence in " moral virtue." [1]
arete [ gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’ ], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia ;
terminem areté, przetłumaczonym na polski jako cnota. Mało kto zwraca dziś uwagę na pierwotne bogactwo znaczeniowe słowa cnota. Sokrates doszukiwał się w jego treści (co najmniej) trzech elementów: dzielność, umiejętność, wiedza. Otóż, zgodnie z tradycją kultury greckiej, Sokrates nazywał cnotliwym kogoś, kto
