Search results
arete jest związana ze znakomitością rodu oraz z posiadaniem majątku6 i ozna-cza przede wszystkim: męstwo, sumę sprawności, siły, zręczności, dzielności wojownika czy zapaśnika7. Według A. Krokiewicza, arete jako „cnota siły fi-zycznej” pozostaje w zasadniczym związku z natchnionym zapałem – tzw.
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
W odniesieniu do człowieka treść pojęcia arete znacznie się komplikuje. W tym kontekście arete ukazuje swoją wielowarstwowość i historyczną zmienność. Pierwotne znaczenie cnoty, które pkształtowało się już w epoce homeryckiej, było związane z greckim wyrazem “aristos" (najlepszy).
Złoty środek do szczęścia – etyka Arystotelesa. Autor nieznany, Arystoteles piszący przy pulpicie. Źródło: domena publiczna. Errare humanum est – starożytna sentencja pomaga nam godzić się z własnymi porażkami oraz uczy wyrozumiałości wobec cudzych błędów.
Po drugie, człowiek zawsze kie-ruje się w swym postępowaniu ku czemuś, działa dla jakiegoś celu, dąży do osiągnięcia czegoś. Wskazuje to, po trzecie, na podstawowy fakt potencjalno-ści, względnej niepełności bytu ludzkiego: dostrzeżony brak czegoś (potrzeba) jest subiektywnym powodem działania.
Etyka Nikomachejska Arystotelesa. Arystoteles nie stworzył jednolitego systemu etycznego. Do dziś aktualne są spory o kolejność i układ poszczególnych pism etycznych oraz o znaczenie i zwią zek ich elementów. Etyka Nikomachejska, która spośród trzech pism etycznych traktowana jest jako dzieło najbardziej dojrzałe i oryginalne ...
ARETÉ (’αρετη)—in ancient Greek a term describing a maximum of ability and potency for action ( optimum potentiae ); a man’s effectiveness and skill in goodness. In the Polish
