Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
11 lip 2013 · Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.
Choć treść Meno jest klasyczna w swojej formie i metafizycznej funkcji, ma też ukryty i złowieszczy podtekst. Platon napisał Meno około 385 p.n.e., umieszczając wydarzenia około 402 p.n.e., kiedy Sokrates miał 67 lat, a około trzy lata wcześniej został stracony za zepsucie ateńskiej młodzieży.
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
Poniżej znajdują się różne znaczenia hasła „Arete”. Areté– cnota. Aretew mitologii. Arete z Cyreny– Greczynka, filozof. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arete&oldid=58457259”. Kategoria: Strony ujednoznaczniające. Tę stronę ostatnio edytowano 5 sty 2020, 20:42. Tekst udostępniany na licencji Creative ...
arete [ gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’ ], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia ;
