Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
11 lip 2013 · Sokrates poszukiwał pojedynczej cnoty dla ludzkiego życia, gdy Platon zidentyfikował 4 centralne cnoty występujące w idealnym obrazie osoby. Arystoteles zaś utrzymywał, że każda moralna cnota jest znaczeniem pomiędzy występnymi extremami.
W XIV–XV w. we włoskich miastach artyści zaczęli nawiązywać do starożytnego znaczenia cnót, a przedstawienia i znaczenie cnót uległy częściowej sekularyzacji. Odchodzono od jednoznacznego kojarzenia ich z chrześcijaństwem i zaczęto podkreślać ich polityczne znaczenie.
Według A. Krokiewicza, arete jako „cnota siły fi-zycznej” pozostaje w zasadniczym związku z natchnionym zapałem – tzw. „wielkim sercem”(mšgaj qumÒj), które mając zasoby wolitywno-uczuciowej siły, wyzwala w człowieku zryw twórczego zapału i objawia tym samym arete. różnym stopniu jej doskonałości.
Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2• Wydaje się, że kiedy powstawały obydwa te poematy, termin arete miał potocznie nie tylko to wąskie znaczenie, ale również określał inne cechy człowieka.
W odniesieniu do człowieka treść pojęcia arete znacznie się komplikuje. W tym kontekście arete ukazuje swoją wielowarstwowość i historyczną zmienność. Pierwotne znaczenie cnoty, które pkształtowało się już w epoce homeryckiej, było związane z greckim wyrazem “aristos" (najlepszy).
