Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
11 lip 2013 · Sokrates poszukiwał pojedynczej cnoty dla ludzkiego życia, gdy Platon zidentyfikował 4 centralne cnoty występujące w idealnym obrazie osoby. Arystoteles zaś utrzymywał, że każda moralna cnota jest znaczeniem pomiędzy występnymi extremami.
odpowiednik greckiej arete; także synonim jednej z cnót kardynalnych — męstwa. dzielność moralna, sprawność charakteru w odniesieniu do pragnień, uczuć, trudności życiowych, okoliczności działania; cnota, męstwo, doskonałość, sprawność w wywiązywaniu się z zadań określonych przez rolę społeczną;
arete jest związana ze znakomitością rodu oraz z posiadaniem majątku6 i ozna- cza przede wszystkim: męstwo, sumę sprawności, siły, zręczności, dzielności wojownika czy zapaśnika 7 .
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
Życie w państwie to – wg Sokratesa – podstawowy warunek szczęśliwego życia wśród ludzi. Twierdził, iż królem i władcą nie jest ten, kto ma berło i koronę, ale ten kto ma wiedzę i umie rządzić państwem. Nie chciał stawać ponad prawem. Przyjął je, bo dotyczyło ono innych.
