Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
odpowiednik greckiej arete; także synonim jednej z cnót kardynalnych — męstwa. dzielność moralna, sprawność charakteru w odniesieniu do pragnień, uczuć, trudności życiowych, okoliczności działania; cnota, męstwo, doskonałość, sprawność w wywiązywaniu się z zadań określonych przez rolę społeczną;
Przeobrażenia w treści pojęcia arete wiązały się nierozerw_alnie z jed nym z najistotniejszych procesów historycznych w okresie po Homerze, który zadecydował o dalszych losach Grecji. Tworzyła się wówczas zupeł. nie nowa struktura społeczno-polityczna: państwo-miasto, zwane polis.
Podasz przykłady zachowania właściwego etyce cnoty. Poznasz główne założenia antropologiczne Arystotelesa: o teleologicznym charakterze działania ludzkiego, koncepcję duszy oraz wynikające z niej obrazy ludzkiej szczęśliwości, etyczną teorię złotego środka.
Arete króla polega na umiejętności kierowania, wojownika na męstwie, żony zaś na wierności, i tak dalej. Człowiek jest agahtos (dobry) jeżeli posiada arete (cnotę) przysługującej mu specyficznej i określonej funkcji.
6 kwi 2020 · Sokratres to jeden z najsłynniejszych w całych dziejach filozofii. Urodził się 469 p.n.e. w Atenach. Był synem rzeźbiarza Sofroniskosa i położnej Fajnarete; całe życie spędził w Atenach. Prawdopodobnie w młodości uczył się sztuki rzeźbiarskiej, szybko ją jednak porzucił dla filozofii.
