Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
11 lip 2013 · Platon kontynuując myśl Sokratesa podnosił znaczenie cnoty (arete) jako dzielności, szlachetności duszy. Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy ...
Przeobrażenia w treści pojęcia arete wiązały się nierozerw_alnie z jed nym z najistotniejszych procesów historycznych w okresie po Homerze, który zadecydował o dalszych losach Grecji. Tworzyła się wówczas zupeł. nie nowa struktura społeczno-polityczna: państwo-miasto, zwane polis.
arete [ gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’ ], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia ;
W tradycji starogreckiej szlachty pojęcie arete oznaczało ideał mężczyzny i rycerza, łączącego wytworny, dworski obyczaj z męstwem na polu walki. Wyrazem, który mógł wystąpić w zastępstwie arete był wyraz agathos (dobry), który znaczył tyle co szlachetnie urodzony, odważny, sprawny.
Platon, być może Sokrates (o czym dalej), nadawali arete donioślejsze znaczenie. Arete to nie tylko umiejętność sprawnego rządzenia, ale także kierowanie się dobrem i sprawiedliwością. W przypadku Platona, był ewidentnie uprzedzony wobec sofistów, co najlepiej widać na podstawie jego utopii państwa.
