Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
'Aret»1 należy do tych pojęć etyki, które na przestrzeni wieków stało się naturalnym wątkiem greckiej kultury. Wraz z przemianami zachodzącymi w życiu gospodarczym, społecznym, politycznym i kulturalnym starożytnej Grecji, treść tego terminu podlegała różnym modyfikacjom znaczeniowym.
aretologia. [gr. aretḗ ‘dzielność’, ‘cnota’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’], lit. opowiadanie o cudownych wydarzeniach i czynach bóstw oraz ich wysłańców (popularne w czasach hellenistycznych); dzielność, filoz. odpowiednik greckiej arete; także synonim jednej z cnót kardynalnych — męstwa. dzielność moralna,
Aretologia, aretalogia (stgr. ἀρετή areté – cnota + λόγος logos – słowo, myśl, rozum) – w starożytności gatunek literacki obejmujący opowieści o cnotach i cudownych czynach bóstwa lub wybitnej postaci; w filozofii także teoretyczne rozważania nad cnotami i wadami.
W tym sensie można mówić o arete oka, czyli takiego, które bystro patrzy lub arete konia czyli takiego, który szybko biega. W sensie węższym określa wartość człowieka, zalety zarówno ciała jak i ducha.
Kryzys arystokratycznego pojęcia arete. Z badań nad historią myśli greckiej* Jednym z pojęć, które na przestrzeni wieków stało się naturalnym wątkiem greckiej kultury i najtrafniej wyrażało poglądy na wzór czło-: wieka i obywatela, była arete. Wraz z przemianami zachodzącymi w ży
Arete to nie tylko umiejętność sprawnego rządzenia, ale także kierowanie się dobrem i sprawiedliwością. W przypadku Platona, był ewidentnie uprzedzony wobec sofistów, co najlepiej widać na podstawie jego utopii państwa.
