Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Według A. Krokiewicza, arete jako „cnota siły fi-zycznej” pozostaje w zasadniczym związku z natchnionym zapałem – tzw. „wielkim sercem”(mšgaj qumÒj), które mając zasoby wolitywno-uczuciowej siły, wyzwala w człowieku zryw twórczego zapału i objawia tym samym arete. różnym stopniu jej doskonałości.
Jednym z pojęć, które na przestrzeni wieków stało się naturalnym wątkiem greckiej kultury i najtrafniej wyrażało poglądy na wzór czło-: wieka i obywatela, była arete.
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
Greckie słowo zwykle tłumaczone jako „cnota” to arete, chociaż może być również tłumaczone jako „doskonałość”. Pojęcie jest ściśle powiązane z ideą czegoś, co spełnia swój cel lub funkcję. Zatem arete miecza byłyby te cechy, które czynią z niego dobrą broń, na przykład: ostrość, siła, równowaga.
11 lip 2013 · Jest przedstawiane jako elementarne pojecie moralne, określające pozytywną wartość wszelkich czynów i zachowań, którymi zajmuje się dział filozofii zwany etyką. Pojęcie to jest analizowane też przez inne nauki społeczne: jak psychologia, socjologia, ekonomia, itp.
B. Mandeville (1670–1733) w swym ataku na cnoty w życiu społecznym, dowodził, że to nie cnoty, ale wady s ą dobre i po żyteczne dla pa ństwa i społecze ństwa. To wady takie jak zaspakajanie nami ętno ści, zazdro ść s ą wła ściwymi cnotami. Najbardziej agresywny i wyszukany atak na cnoty w moralno ści przeprowadził F.
