Search results
Used of the human mind and in an ethical sense, it denotes: 1. a virtuous course of thought, feeling and action; virtue, moral goodness (Wis. 4:1 Wis. 5:13; often in 4 Macc. and in Greek writings): 2 Peter 1:5 (others take it here specifically, viz. moral vigor; cf. next entry).
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
arete jest związana ze znakomitością rodu oraz z posiadaniem majątku6 i ozna-cza przede wszystkim: męstwo, sumę sprawności, siły, zręczności, dzielności wojownika czy zapaśnika7.
Moral excellence (virtue) (703) (arete) refers to any preeminence (moral, intellectual, military). Arete is a term denoting consummate ‘excellence’ or ‘merit’ within a social context. To the Greek philosophers, it meant “the fulfillment of a thing.” Arete came to mean quality of life which made someone or something stand out as ...
The first, arete, means “excellence or valor” (II Peter 1:5; Philippians 4:8). The second, dunamis, refers to the remarkable and miraculous power of God (Mark 5:30; Luke 6:19).
Thayer's Greek Lexicon: ̓́. aretē. 1) a virtuous course of thought, feeling and action. 1a) virtue, moral goodness. 2) any particular moral excellence, as modesty, purity. Part of Speech: noun feminine. Relation: from the same as G730. Citing in TDNT: 1:457, 77.
Used of the human mind and in an ethical sense, it denotes: 1. a virtuous course of thought, feeling and action; virtue, moral goodness (Wis. 4:1; Wis. 5:13; often in 4 Macc. and in Greek writings): 2 Peter 1:5 [others take it here specifically, namely moral vigor; cf. next entry].
