Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
Pojęcie cnoty wywodzi się z greckiego słowa arete. Było ono drugim, a zarazem pokrewnym dla agathos terminem wartościującym w starożytnej etyce. Arete to tyle co sprawność, zdolność do wykonywania czegoś, pewien obiektywnie przysługujący człowiekowi przymiot.
Poniżej znajdują się różne znaczenia hasła „Arete”. Areté– cnota. Aretew mitologii. Arete z Cyreny– Greczynka, filozof. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arete&oldid=58457259”. Kategoria: Strony ujednoznaczniające. Tę stronę ostatnio edytowano 5 sty 2020, 20:42. Tekst udostępniany na licencji Creative ...
11 lip 2013 · Ukaż zmiany, jakie się dokonały w znaczeniu pojęcia „arete” (cnoty) w starożytnej Grecji za sprawą działalności Szkoły Sofistycznej Protagorasa oraz nauki Sokratesa.
arete jest związana ze znakomitością rodu oraz z posiadaniem majątku6 i ozna-cza przede wszystkim: męstwo, sumę sprawności, siły, zręczności, dzielności wojownika czy zapaśnika7.
Aretologia, aretalogia (stgr. ἀρετή areté – cnota + λόγος logos – słowo, myśl, rozum) – w starożytności gatunek literacki obejmujący opowieści o cnotach i cudownych czynach bóstwa lub wybitnej postaci; w filozofii także teoretyczne rozważania nad cnotami i wadami.
