Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Arete to tyle co sprawność, zdolność do wykonywania czegoś, pewien obiektywnie przysługujący człowiekowi przymiot. Odnosi się zarówno do ciała, jak i umysłu człowieka i nie tylko.
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
Według A. Krokiewicza, arete jako „cnota siły fi-zycznej” pozostaje w zasadniczym związku z natchnionym zapałem – tzw. „wielkim sercem”(mšgaj qumÒj), które mając zasoby wolitywno-uczuciowej siły, wyzwala w człowieku zryw twórczego zapału i objawia tym samym arete. różnym stopniu jej doskonałości.
13 cze 2018 · Dziennikarka i japonistka, poszukiwaczka zen w chaosie życia codziennego, mieszka w Australii. Jak człowiek powinien żyć, żeby jego szczęście przekładało się na harmonię całego społeczeństwa? – zastanawiali się starożytni greccy filozofowie.
Aretologia, aretalogia (stgr. ἀρετή areté – cnota + λόγος logos – słowo, myśl, rozum) – w starożytności gatunek literacki obejmujący opowieści o cnotach i cudownych czynach bóstwa lub wybitnej postaci; w filozofii także teoretyczne rozważania nad cnotami i wadami.
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
