Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Arete to tyle co sprawność, zdolność do wykonywania czegoś, pewien obiektywnie przysługujący człowiekowi przymiot. Odnosi się zarówno do ciała, jak i umysłu człowieka i nie tylko.
Tak rozumiane pojęcie arete nabywa swój sens przez odniesienie do greckiego obrazu bohatera, nie mającego innego telos poza konfliktem. Bohater pokonuje swoich wrogów, arete zaś jest jego wyposażeniem, por. S. Hauerwas – Ch. Pinches, Chrześcijańskie widze-nie cnoty, tłum. A. Bronk – B. Matuszczyk, RF 41 (1993) z. 2, 32.
ἀρετή areté – cnota + λόγος logos – słowo, myśl, rozum) – w starożytności gatunek literacki obejmujący opowieści o cnotach i cudownych czynach bóstwa lub wybitnej postaci; w filozofii także teoretyczne rozważania nad cnotami i wadami.
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
arete [ gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’ ], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia ;
Udostępniaj darmowe streszczenia, materiały przygotowujące do egzaminów, notatki z wykładów, rozwiązania i wiele innych!
