Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
11 lip 2013 · Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Ukaż zmiany, jakie się dokonały w znaczeniu pojęcia „arete” (cnoty) w starożytnej Grecji za sprawą działalności Szkoły Sofistycznej Protagorasa oraz nauki Sokratesa.
ARETÉ (ret. ) — w antycznej grece określenie maksimum zdolności i możno-ści działania (optimum potentiae); efektywności, sprawności człowieka w dobroci. W języku pol. jako odpowiednik przyjęto staropolski termin „cnota” lub „dziel-ność”.
'Aret»1 należy do tych pojęć etyki, które na przestrzeni wieków stało się naturalnym wątkiem greckiej kultury. Wraz z przemianami zachodzącymi w życiu gospodarczym, społecznym, politycznym i kulturalnym starożytnej Grecji, treść tego terminu podlegała różnym modyfikacjom znaczeniowym.
11 lip 2015 · Według klasycznego wokabularza Liddela-Scotta techne to. [icon]brook-icon-quotes-left [/icon]i. (1) sztuka lub rzemiosło w pracy, umiejętność ręki (w kowalstwie, szkutnictwie, wróżbiarstwie) (2) sztuka, rzemiosło, umiejętność (w złym sensie); także w liczbie mnogiej; por. sztuczka.
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
