Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
'Aret»1 należy do tych pojęć etyki, które na przestrzeni wieków stało się naturalnym wątkiem greckiej kultury. Wraz z przemianami zachodzącymi w życiu gospodarczym, społecznym, politycznym i kulturalnym starożytnej Grecji, treść tego terminu podlegała różnym modyfikacjom znaczeniowym.
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
jest więc obojętne, która z nich stoi u podstaw rozważań etycznych. Już Platon i Arystoteles uznawali zasadniczą rolę wychowawczą wspólnoty państwowej p lic [polis], polegającą na zapewnieniu swoim obywatelom odpo-
arete, mianowicie: pojęcia heroicznego męstwa i społecznej determinacji, poświęcimy główną uwagę w dalszej części naszych rozważań. Arete w eposach Homera wyraża przeto sumę sprawności, siły i zręcz ności wojownika czy zapaśnika, a przede wszystkim heroiczne męstwo 2•.
11 lip 2013 · Jego najsłynniejsza wypowiedz „wiem, ze nic nie wiem...” Jest jedną z najbardziej rozpoznawanych. Oparł sie na założeniu, iż jego wiedza jest niczym w porównaniu z cała mądrością świata, jego ogromem i jego tajemnicami. Cnota dla Sokratesa jest wiedzą o tym, co dobre; zło natomiast jest ignorancją.
Aretologia, aretalogia (stgr. ἀρετή areté – cnota + λόγος logos – słowo, myśl, rozum) – w starożytności gatunek literacki obejmujący opowieści o cnotach i cudownych czynach bóstwa lub wybitnej postaci; w filozofii także teoretyczne rozważania nad cnotami i wadami.
