Search results
Dawniej ch i h wymawiano inaczej: ch bezdźwięcznie, a h dźwięcznie. Dziś, gdy h utraciło swoją dźwięczność i nie słychać różnicy między ch a h, możemy mieć problemy z ortografią. Przypomnijmy więc zasady pisowni z ch i h, które pomogą Wam pozbyć się ortograficznych dylematów!
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy. Niegdyś CH wymawiano bezdźwięcznie, a H dźwięcznie.
Pisownia ch i h na podstawie wymowy to dziś już właściwie relikt. Odróżnienia takiego świadomi są Polacy z Kresów Wschodnich i mieszkańcy przygranicznych terenów z Ukrainą, Białorusią i Słowacją. W większości wyrazów zapisanych przez h wymawiają głoskę dźwięczną, a przez ch — bezdźwięczną.
Kiedy powinniśmy używać litery „CH”? 1. Jeżeli CH jest wymienne na SZ, np. fartu ch – fartu sz ek, gro ch – gro sz ek. W tym przypadku można się jednak czasem spotkać z wyjątkami, np. wata h a – wata sz e. 2. Jeżeli CH występuje po literze S, np. w sch ód, sch ody.
Istniejąca w systemie polskich spółgłosek tylnojęzykowa bezdźwięczna głoska szczelinowa [ch] ortograficznie jest dwojako oznaczana: bądź za pomocą połączenia liter ch, bądź za pomocą litery h.
27 mar 2019 · „H” piszemy: gdy wymienia się na ż”: druh – drużyna, błahe – pobłażać, wataha – watażka; po literze „z”: zhańbiony, zhandlować, zharmonizować, zhardzieć; w wyrazach określających głośne dźwięki: huk, hałas, harmider.
Ze zróżnicowaniem wymowy liter h i ch można się spotkać na pograniczu wschodnim (jest to wynik wpływu gwar ukraińskich i białoruskich) oraz na południowym Śląsku (pod wpływem czeskim). Użytkownicy tamtejszych gwar nie mają kłopotu z opanowaniem pisowni h – ch, ponieważ słyszą różnicę.