Search results
Treny [Treny - nota edytorska] [Treny - Motto i dedykacja] Tren I. (Wszytki płacze, wszytki łzy Heraklitowe) Tren II. (Jeślim kiedy nad dziećmi piórko miał zabawić...) Tren III. (Wzgardziłaś mną, dziedziczko moja ucieszona...) Tren IV. (Zgwałciłaś, niepobożna śmierci, oczy moje...) Tren V. (Jako oliwka mała pod wysokim sadem...)
- Tren Vi. (Ucieszna Moja Śpiewaczko, Safo Słowieńska)
zaniechać* (starop.) — opuścić; Już ja tobie, moja matko (…)...
- Tren II
Tren V. (Jako oliwka mała pod wysokim sadem...) Tren VI....
- Tren XIII
Tren XIII - WolneLektury.pl
- Tren X
Tren X - WolneLektury.pl
- Tren Vi. (Ucieszna Moja Śpiewaczko, Safo Słowieńska)
Tren V. (Jako oliwka mała pod wysokim sadem...) pobierz audiobook. pobierz książkę. czytaj online. Czyta: Jakub Wieczorek, reż. Gosia Kozera. 1×. 0:00:00 – 0:01:14 Czas do końca: 0:01:14. Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!
E-book można pobrać ze strony: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/treny-tren-v Tekst opracowany na podstawie: Jan Kochanowski, Treny, Drukarnia Łazarzowa, wyd. , Kraków, Wydawca: Fundac a Nowoczesna Polska
Tren V - analiza utworu i środki stylistyczne. Wiersz Jana Kochanowskiego należy do liryki bezpośredniej, o czym świadczą odpowiednie zaimki („Takci sie mej namilszej Orszuli dostało”). Jest przykładem trenu, czyli utworu o charakterze żałobnym, pisanym ku czci osoby
Tren V - interpretacja “Tren V” wyraża wzrastające cierpienie ojca. W pierwszej części Orszulka przyrównana została do do pędu małej oliwki rosnącej śladem swoich rodziców aż do czasu, gdy podciął ją nieuważny ogrodnik.
Tren V — interpretacja i streszczenie. „Tren V” Jana Kochanowskiego jest przejmującym wyrazem żalu i rozpaczy po śmierci małego dziecka. Podmiot liryczny, którym jest zrozpaczony ojciec, zwraca się do Persefony, władczyni świata podziemnego, co nadaje utworowi ton dramatyczny i symboliczny.
Jan Kochanowski. Jako oliwka mała pod wysokim sadem. Idzie z ziemie ku górze macierzyńskim śladem, Jeszcze ani gałązek, ani listków rodząc, Sama tylko dopiro szczupłym prątkiem wschodząc: Tę jesli, ostre ciernie lub rodne pokrzywy. Uprzątając, sadownik podciął ukwapliwy, Mdleje zaraz, a zbywszy siły przyrodzonej,
