Search results
Σπάρτα) – znaczące miasto-państwo (polis) starożytnej Grecji. Państwo nazywało się właściwie Lacedemon (stgr. Λακεδαίμων), a Sparta była jego stolicą nad rzeką Eurotas w Lakonii, na południowo-wschodnim Peloponezie. Starożytny, spartański teatr z Tajgetem w tle.
Starożytna Sparta – notatka Sparta zasłynęła w historii zarówno ze swoich nie pokonanych w boju żołnierzy, jak też z surowości wychowania i warunków życia. Powstała na półwyspie Peloponez, w Lakonii – jednej z krain historycznych Hellady.
W wieku VIII i VII p.n.e. Spartanie stoczyli dwie wojny meseńskie, w wyniku których podbili Mesenię i uzależnili od siebie miejscową ludność, która odtąd będzie tworzyła społeczną warstwę niewolnych chłopów, zwanych helotami.
Sparta, którą w starożytności nazywano również Lacedemonem, starała się utrzymywać stosunki z ludźmi kultury, zapraszała do siebie rzeźbiarzy, architektów i wspaniałych poetów. Prowadziła także politykę ekspansywną, której celem było pozyskanie nowych kolonii.
Między I, a II wojną meseńską (pierwsza połowa VII w. p.n.e.), życie polityczne Sparty zostało unormowane jedną ustawą. Od tej pory najwyższą instytucją polis, stało się zgromadzenie obywateli złożone z tzw. Spartiatów – pełnoprawnych obywateli Sparty.
Wojna Sparty i Aten w latach 431-404 p.n.e. (zwana wojną peloponeską) i zwycięstwo Spartan były jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Hellady. Sparta uzyskała w jej wyniku hegemonię w Helladzie, ale niedługo mogła się nią cieszyć.
Jedną z najważniejszych greckich polis była Sparta, położona w Lakonii, na południu Peloponezu. Sparta wyrosła na prawdziwą potęgę w VII w. p.n.e. dzięki podbiciu sąsiedniej Mesenii i opanowaniu Peloponezu, stając się największym terytorialnie greckim państwem.
