Search results
8 wrz 2022 · Rzeczownik w języku polskim odmienia się przez przypadki i liczby. Jest to zupełnie inna sytuacja niż w innych językach, gdzie rzeczownik jest nieodmienną częścią mowy lub jego odmiana dotyczy jedynie rodzajników i samej liczby mnogiej w podstawowej formie.
Rzeczownik stanowi jedną z podstawowych części mowy. Odpowiada on na następujące pytania: kto? co? Rzeczownik jest odmienną częścią mowy – można go odmienić przez przypadki (deklinacja rzeczownika) oraz przez liczby.
W liczbie pojedynczej rzeczownik posiada trzy rodzaje, w liczbie mnogiej tylko dwa. Rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje: ten – człowiek, wróg, żołnierz. ta – ławka, szafa, osa. to – zadanie, pisklę, zło. ci – dowódcy, żeglarze, piraci. te – babcie, zakonnice, pokojówki. te – stoły, lampki, guziki.
Rzeczownik posiada rodzaje - w l.p. - męski (ten stół), żeński (ta firana), nijaki (to jajko), w l.mn. - męskoosobowy (chłopcy) i niemęskoosobowy - dotyczy rzeczowników r. żeńskiego i nijakiego w l.p (zwierzęta).
Rzeczownik to część mowy odpowiadająca na pytania: kto? co? Nazywa rzeczy, osoby, zwierzęta, rośliny, zjawiska przyrody, czynności i stany (np. czytanie i sen) oraz cechy (np. głupota, mądrość).
Rzeczownik w języku polskim pełni funkcję głównie podmiotu w zdaniu [1]; może też pełnić funkcję dopełnienia, okolicznika, przydawki lub orzecznika. Może odmieniać się przez liczby i przypadki, występuje w rodzajach. Odmianę rzeczowników przez przypadki określa się mianem deklinacji.
Rzeczownik to jedna z podstawowych części mowy. Bardzo łatwo rozpoznać go w zdaniu, bo odpowiada na pytania: kto? lub co? . Pozwala nam określać ludzi i inne istoty żywe, ale też przedmioty, zjawiska, uczucia i czynności (nie mylić z czasownikiem ).
