Search results
Rachela to jedna z postaci kobiecych przedstawionych w dramacie Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. Na jej przykładzie, autor próbował sportretować kobietę wyemancypowaną , która wyrywa się ze schematu żony i matki, zainteresowanej wyłącznie domowym ogniskiem.
Rachela (także Rachel) – jedna z bohaterek dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele, a także jego ekranizacji. Pierwowzorem postaci była Józefa Singer. Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu.
Rachela, bohaterka *Wesela* Wyspiańskiego, była wzorowana na Pepie Singer, córce żydowskiego karczmarza Hirsza Singera. W rzeczywistości Pepa była przyjaciółką sióstr Mikołajczykównien, dlatego uczestniczyła w słynnym weselu w Bronowicach w 1900 roku.
Rachela jest młodą żydowską dziewczyną, córką bronowickiego karczmarza, która nie została przez nikogo zaproszona na wesele, ale postanowiła się na nim i tak pojawić – zwyciężyła w niej ciekawość ludzi z miasta, z którymi wcześniej miała bardzo znikomy kontakt.
Rachela planowała opuścić wesele i iść przez sad, w którym róże zostały owinięte w chochoły. Chochoł to symbol odrodzenia , ponieważ kwiaty na wiosnę znowu rozkwitną. Rachela zapowiedziała, że zaprosi Chochoła na wesele .
Rachel poetycko opowiada o tym, co widzi na weselu, porównując chatę weselną do rozśpiewanych słowików, a stroje do tęczy. Rozmawiają z Panem młodym o ćmach, które bezmyślnie pędzą do ognia świecy, tracąc życie u celu.
Wzorowana na Marii Pareńskiej, córce właścicielki znanego ośrodka literacko-kulturowego w Krakowie. W trakcie zabawy weselnej dyskutuje z Poetą. Sprytnie demaskuje go jako zwykłego podrywacza, który wykorzystuje poezję na potrzeby flirtów z młodszymi dziewczętami. Zosia i Haneczka. Panny z miasta.
