Search results
Postmodernizm – termin używany przez historię i krytykę sztuki do nazywania różnorodnych, czasem nawet przeciwstawnych stylistyk. W znaczeniu potocznym oznacza przede wszystkim tyle, co poawangardowy, zdystansowany w stosunku do awangardy, ale niekoniecznie z nią sprzeczny.
Postmodernizm w sztuce jest bardzo ogólną nazwą dla wielu współczesnych zjawisk artystycznych, które zaistniały po epoce modernizmu. Ich istota polega na nieustannym odwoływaniu się do szeroko rozumianej sztuki nowoczesnej.
Postmodernizm jest zbiorem różnorodnych nurtów myślenia, filozofii oraz koncepcji artystycznych, których zasadnicza cecha sprowadza się do tego, że zaistniały one „po” modernizmie, czyli po nowoczesności.
Sztukę postmodernistyczną cechuje rezygnacja z awangardowego kultu nowości i odwoływanie się do historycznych stylów, negacja funkcjonalizmu w architekturze i konstruktywizmu w plastyce, w aspekcie socjologiczno-kulturowym — podporządkowanie komercyjnym strategiom środków komunikowania i rynku sztuki.
Co to jest postmodernizm? [Postmodernistyczna sztuka – przyp. autorki lekcji] rezygnuje z terroru oryginalności i pożądania tego, co nowe, na rzecz swobodnej gry z tradycją, dowolnego mieszania stylów, korzystania pełnymi garściami ze wszystkich wypracowanych dotąd chwytów i technik artystycznych.
postmodernizm zajął się opisem etapu rozwoju kultury i społeczeństwa w rzeczywistości, która nastała po modernizmie. Ponieważ obejmował on wiele dziedzin ludzkiego życia – od nauki po sztukę, architekturę i kulturę – jest zagadnieniem wieloznacznym i obfitującym w koncepcje teoretyczne.
Jakie są charakterystyczne cechy współczesnej sztuki? Przełamywanie konwencji, mieszanie gatunków, eklektyzm, dialog z innymi twórcami? Czy może przerysowanie, kpina i dystans? Wszystko to jest wyrazem podstawowych tendencji postmodernizmu: dekonstrukcji i kontestacji.
