Search results
Paromomycyna (Aminosidina, ang. Paromomycin) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk aminoglikozydowy o działaniu bakteriobójczym oraz przeciwpasożytniczym. Paromomycyna wykazuje działanie bakteriobójcze wobec bakterii Gram dodatnich i Gram-ujemnych.
Parofor to roztwór do podania paromomycyny siarczanu, stosowanego do leczenia infekcji żołądkowo-jelitowych u bydła i świnek. Zawiera informacje o składzie, dawkowaniu, przeciwwskazaniach, ostrzeżeniach i działaniach niepożądanych produktu.
Antybiotyki aminoglikozydowe, takie jak paromomycyna, mog ą mie ć działanie ototoksyczne i nefrotoksyczne. W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek powa żnych objawów lub innych objawów niewymienionych w ulotce informacyjnej, poinformuj o nich lekarza weterynarii. 7. DOCELOWE GATUNKI ZWIERZ ĄT
Po podaniu doustnym paromomycyna – podobnie jak inne antybiotyki aminoglikozydowe – ulega bardzo słabemu wchłanianiu w przewodzie pokarmowym (nie więcej niż 1–5 % absorpcji), w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (poniżej 25%) i ma ograniczoną zdolność penetracji bariery komórkowej i przenikania do wnętrza komórek.
Paromomycyna to antybiotyk aminoglikozydowy, który działa poprzez hamowanie syntezy białek w komórkach bakteryjnych. Jest skuteczna przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, w tym Escherichia coli .
20 wrz 2001 · Skuteczne są albendazol – 400 mg (200 mg dla dzieci o masie 20 kg) p.o. 1 x dz. przez 5–7 dni lub paromomycyna (szczególnie u kobiet w ciąży) – 25 mg/kg/24 h przez 7 dni, lecz doświadczenia z ich stosowaniem są bardzo ograniczone.
Paromomycyna należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Paromomycyna zmienia odczyt informacyjnego RNA, co zakłóca syntezę białek. Działanie bakteriobójcze paromomycyny przypisuje się głównie nieodwracalnemu wiązaniu z rybosomami. Paromomycyna ma szerokie spektrum
