Search results
Oznaka rozpoznawcza jest traktowana w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jako identyfikacja i świadectwo przynależności łączące wszystkich żołnierzy danej jednostki lub instytucji.
Oznaki rozpoznawcze rodzajów wojsk i służb – plakietki noszone przez wszystkich żołnierzy Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na prawym rękawie kurtek galowych, wyjściowych i służbowych oraz na płaszczach [1].
Są one barwami Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącymi składniki flagi państwowej, a ich wykorzystanie wynika z podkreślenia misji Agencji Uzbrojenia, której rolą jest wzmacnianie potencjału obronnego Sił Zbrojnych RP, poprzez realizację zadań z obszaru modernizacji technicznej.
Oznaka Rozpoznawcza określa zaszeregowanie żołnierza do określonego rodzaju wojsk, służby czy też jednostki wojskowej. Tradycja noszenia takich oznak jest stosunkowa młoda. Wywodzi się ona z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, gdzie wprowadzono je na wzór odznak noszonych przez Brytyjczyków.
Granatowe tło nawiązuje barwą do pierwszych polskich mundurów wprowadzonych przez Stefana Batorego w końcu XVI wieku. Umieszczone w centrum skrzyżowane buławy, znak dostojeństwa i władzy wojskowej, symbolizują zwierzchnictwo szefa Sztabu Generalnego WP nad wojskami.
Sztandar – symbol honoru, męstwa i sławy wojennej oraz najwyższych wartości i wierności Ojczyźnie. Został nadany dla 19 sog przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisława Komorowskiego, na wniosek Ministra Obrony Narodowej 7 sierpnia 2013 roku. Sztandar został ufundowany przez Społeczny Komitet Fundacji Sztandaru.
Oznaka rozpoznawcza. Oznaka rozpoznawcza jest symbolem solidarności i więzi żołnierza z jednostką, w której pełni on służbę. Noszona jest na lewym rękawie munduru. Jej kształt jest zróżnicowany, podobnie jak symbolika odzwierciedlana na polu oznaki.
