Search results
Kantata – niesceniczna forma muzyki wokalno-instrumentalnej; najczęściej rozbudowana, wieloodcinkowa; wykorzystująca różne gatunki tekstów literackich, mające różne funkcje. Ukształtowała się, podobnie jak oratorium i opera , na początku epoki baroku .
Kantata to niesceniczna forma muzyki wokalno-instrumentalnej; najczęściej rozbudowana, wieloodcinkowa; wykorzystująca różne gatunki tekstów literackich. Ukształtowała się, podobnie jak oratorium i opera, na początku epoki baroku.
kantata «utwór wokalno-instrumentalny w nastroju uroczystym, złożony m.in. z arii, duetów i chórów» • kantatowy Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*
20 lut 2019 · Na pytanie, czym jest kantata w muzyce, można odpowiedzieć w ten sposób: praca wokalno-muzyczna na orkiestrę, chór lub solistę. Pod koniec XVII wieku gatunek kantaty powstał jako mała kompozycja muzyczna.
muz. wieloczęściowy, niesceniczny utwór wokalny, złożony z arii, recytatywów, duetów, ansambli, chórów i ritornelów instrumentalnych.
Kantata – co to znaczy? Kantata jest rodzajem muzycznego utworu wokalno-instrumentalnego, który składa się z kilku części. Jest to forma muzyczna, która pochodzi z XVII wieku i była popularna w Europie do XIX wieku.
W baroku w wyniku przenikania i łączenia się XVI‑wiecznych utworów wokalnych (madrygału madrygału, motetu motetu, monodii monodii i pieśni pieśni) powstała nowa, wokalno‑instrumentalna forma – kantata (wł. cantare – śpiewać).
