Search results
Bibliografia przedmiotu i podmiotu powinna być wyraźnie oddzielona. Bibliografia podmiotowa może być opatrzona nagłówkiem: Literatura źródłowa, Teksty źródłowe, Źródła. Opisy przyjmują taką formę, jak w przypadku bibliografii przedmiotu.
Przypis bibliograficzny powinien zawierać informacje o autorze publikacji, tytule (przytoczonym w wersji oryginalnej lub transkrybowanej), ewentualnie o tłumaczu, redaktorze (jeśli w tym przypadku występują), wydawnictwie, miejscu oraz dacie wydania publikacji.
System oksfordzki przypomina tradycyjny sposób sporządzania przypisów bibliograficznych w polskim piśmiennictwie naukowym. W tekście głównym umieszczamy odsyłacz numeryczny, a na dole strony – peł-ny adres bibliograficzny publikacji, do której się odwołujemy, czyli np.:
1. Przypisy sporządzamy w celu identyfikacji publikacji źródłowych, z których korzysta się przy pisaniu własnej pracy. 2. Dbałość o szczegóły świadczy o jakości warsztatu badawczego Autora, a także o jego rzetelności i uczciwości w korzystaniu z dorobku naukowego innych badaczy. 3.
Wzory opisów bibliograficznych. 1. Opis bibliograficzny książki (wydawnictwa zwartego) Autor (nazwisko, inicjał imienia), Tytuł. Podtytuł, odpowiedzialność drugorzędna (redaktor. w pracy zbiorowej, autor opracowania, przekładu), nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania. Przykłady:
Zasady sporządzania przypisów bibliograficznych ustala norma PN-ISO 690:2012. Informacja i dokumentacja. Wytyczne opracowania przypisów bibliograficznych i powołań na zasoby informacji. Poniżej przedstawimy przykłady standardowych opisów bibliograficznych dla różnych rodzajów dokumentów.
PRZYPISY W STYLU APA. czasopiśmie obowiązuje tworzenie odwołań bibliograficznych w stylu APA (system harwardzki, odnośnik w nawiasie w tekście głównym) oraz klasyczny (tradycyjny, chicagowski) system tworzenia przypisów opisowych (służących do prezentowania treści uzupełniających), który polega na umieszczeniu odnośnika w ...
