Search results
Epoché (również redukcja fenomenologiczna) (stgr. ἐποχή) – termin filozoficzny wywodzący się z filozofii starożytnych sceptyków (Pyrron z Elidy). Oznacza wstrzymanie lub moment wstrzymania sądu metafizycznego (por. krytyka metafizyki) co do sposobu istnienia świata, czasowe wzięcie w nawias pewności co do przekonań i założeń.
12 mar 2012 · Autor, łącząc perspektywę systematyczną i historyczną, omawia kluczowe pojęcia fenomenologii, takie jak: epoché, redukcja i konstytucja transcendentalna.
epoche. [gr. epochḗ ‘zatrzymanie’, ‘zawieszenie’], filoz.: 1) pogląd głoszony w starożytności przez szkołę sceptyków; polegał na powstrzymywaniu się od jakiegokolwiek sądu, zarówno twierdzącego, jak i przeczącego; e. miała umożliwiać ataraksję;
12 wrz 2023 · Definicja EPOCHÉ: wątpliwość; zawieszenie sądu w jakiejś kwestii, w pirronizmie; termin występujący w fenomenologii Husserla, odnoszący się do twierdzeń zawierających informację o istnieniu elementów i w relacji do nich zawieszający sądy na ich temat
Epoche. zawieszenie sądu, stanowiące jeden z celów, do którego zmierza rozumowanie sceptyckie. Erystyka. rozumowanie, bądź też sztuka prowadzenia dysputy, którego celem nie jest osiągnięcie prawdy, lecz zwycięstwo w prowadzonym sporze, bądź też uczynienia słabszego stanowiska silniejszym. Estetyka
Definition. Epoché refers to the suspension of judgment or belief regarding the truth of particular propositions or claims. This practice is central to skepticism, allowing individuals to refrain from making absolute assertions about knowledge, thus promoting a state of neutrality and inquiry.
Literature WikiMatrix. Poznaj definicję 'Epoché', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'Epoché' w wielkim korpusie języka: polski.
