Search results
terapia dodana do standardowego leczenia, w celu zmniejszenia ryzyka umieralności i zachorowalności z przyczyn sercowo-naczyniowych u dorosłych pacjentów z (przewlekłą) niewydolnością serca (klasa II wg New York Heart Association - NYHA) oraz z zaburzeniami czynności lewej komory serca (LVEF ≤30%); patrz punkt 5.1.
amiodaronu, diltiazemu i werapamilu, leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg raz na dobę. Dawka nie powinna być większa niż 25 mg raz na dobę (patrz punkt 4.5). Eplerenon może być podawany podczas lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 5.2). 4.3 Przeciwwskazania
dawki 25 mg raz na dobę i zwiększać ją stopniowo (najlepiej w ciągu 4 tygodni) z uwzględnieniem stężenia potasu w surowicy, do dawki docelowej 50 mg raz na dobę (patrz tabela 1). Leczenie eplerenonem należy zazwyczaj rozpoczynać w ciągu 3 do 14 dni od rozpoznania ostrego zawału serca.
Terapia uzupełniająca standardowe leczenie w celu zmniejszenia umieralności i chorobowości z przyczyn sercowo-naczyniowych u dorosłych pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (klasa II wg NYHA) oraz z zaburzeniami czynności lewej komory serca (LVEF ≤30%). Dorośli. P.o., niezależnie od posiłków.
należy zaczynać od dawki 25 mg raz na dobę, którą należy stopniowo zwiększać, najlepiej w ciągu 4 tygodni, kontrolując stężenie potasu w surowicy, do dawki docelowej 50 mg raz na dobę. Leczenie eplerenonem należy zazwyczaj rozpoczynać w ciągu 3-14 dni od rozpoznania ostrego zawału serca.
amiodaronu, diltiazemu i werapamilu, leczenie należy rozpoczynać od dawki 25 mg raz na dobę. Dawka nie powinna być większa niż 25 mg raz na dobę (patrz punkt 4.5). Eplerenon może być podawany podczas lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 5.2).
Eplerenon zapobiega wiązaniu aldosteronu z jego receptorami i w ten sposób uniemożliwia wzrost ciśnienia tętniczego; zwiększeniu ulega natomiast ilość sodu wydalanego z moczem i objętość wydalanej wody, ale bez zwiększenia wydalania potasu.
