Search results
To utwór poetycki opisuje nastrój i obraz jesieni w czasie deszczu. Autor wyraża smutek, samotność i strach przed śmiercią, porównując ją do deszczu i pustyni.
Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny... Ktoś umarł... Kto? Próżno w pamięci swej grzebię... Ktoś drogi... wszak byłem na jakimś pogrzebie... Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło. Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło, Gdy poznał, że we mnie skrę roztlić chce próżno... Zmarł nędzarz, nim ludzie go wsparli jałmużną...
To utwór opisuje nastrój i obraz jesieni, pełnej smutku, śmierci i zniszczenia. Autor porównuje dźwięk deszczu do płaczu i porównuje światło szarego blasku do snu.
Słowa „Deszcz jesienny” zawierają głoski szumiące („sz”, „cz”) i miękkie („j”, „si”), przez co przypominają onomatopeję, naśladują odgłos padającego deszczu. Jednocześnie tytuł określa porę roku, w której została umiejscowiona sytuacja liryczna.
4 sty 2022 · Przeczytaj tekst wiersza Deszcz jesienny, napisanego przez Leopolda Staffa w 1908 roku. To utwór o smutku, śmierci i nędzy, oparty na rymach i aliteracjach.
Wiersz Leopolda Staffa opisuje krajobraz jesieni, pełen melancholii i schyłku. Zawiera refren, anafory, epitypy i interpunkcję, tworzące melodiczną i płynną formę.
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny... Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze. Na próżno czekały na słońca oblicze... W dal poszły przez chmurna pustynię piaszczystą, W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą... Odziane w łachmany szat czarnej żałoby.
