Search results
Dadaizm, zgodnie z definicją „Słownika terminów literackich” to awangardowy kierunek w sztuce, który rozwinął się w Europie zachodniej w latach 1916 – 1924. Zjawisko to powstało w Szwajcarii, w czasie I wojny światowej, w środowisku międzynarodowym, jako wyraz sprzeciwu wobec I wojny światowej i cywilizacji, która ją ...
- Cechy i przedstawiciele
Dadaizm w literaturze miał bowiem polegać na eksponowaniu...
- Awangarda
Awangarda - Dadaizm w literaturze - cechy i przedstawiciele...
- Neoklasycyzm
Neoklasycyzm - Dadaizm w literaturze - cechy i...
- Realizm magiczny
Realizm magiczny - Dadaizm w literaturze - cechy i...
- Futuryzm
Futuryzm - Dadaizm w literaturze - cechy i przedstawiciele -...
- Kreacjonizm
Kreacjonizm - Dadaizm w literaturze - cechy i...
- Awangardowy
Dramat awangardowy to odmiana dramaturgii ukształtowana w...
- Psychologizm
Psychologizm - Dadaizm w literaturze - cechy i...
- Cechy i przedstawiciele
Dadaizm (dada) – międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony.
Dadaizm - założenia, cechy. Dadaizm w sztukach plastycznych, podobnie jak w literaturze, powstał jako akt buntu wobec zastanej kultury europejskiej i jej wartości, które zostały zdemaskowane przez wielką katastrofę, jaką była I wojna światowa.
Jedna z nich, najpowszechniejsza głosi, że został wymyślony, a raczej wybrany przez rumuńskiego poetę Tristana Tzarę, który wskazał przypadkowe słowo w Słowniku Larousse'a – a było to słowo „dada” – oznaczające w języku francuskim drewnianą zabawkę, konika lub gaworzenie dziecka.
dadaizm. [fr. dadaïsme], awangardowy ruch artystyczno-literacki rozwijający się od 1916 do ok. 1923, głównie w Szwajcarii, Niemczech, Francji. Animatorem i czołowym teoretykiem ruchu był T. Tzara; dadaizm wyrósł na podłożu buntu przeciw wojnie i współczesnej cywilizacji mieszczańskiej jako programowa negacja europejskiego ...
20 cze 2023 · Dadaizm w literaturze. Literackie dzieła dadaizmu to wiersze asemantyczne, składające się z przypadkowych (albo sprawiających takie wrażenie) głosek, wyrazów, konstrukcji. Przykładem jest „Siedem manifestów dada” Tristana Tzary.
W Polsce dadaizm znalazł wyraz w tendencjach futuryzmu (Tytus Czyżewski, Stanisław Młodożeniec). Nie rozwinął się jako osobny nurt w sztuce, może dlatego nie zmieniono jego nazwy na jakiś -izm połączony z gaworzeniem naszego bobasa.
