Search results
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska». 5. «listwa stołu bilardowego».
6 maj 2023 · Współcześnie wyraz banda odnosimy do ‘ogrodzenia torów wyścigowych, saneczkowych i lodowisk, którego funkcją jest zabezpieczenie przed wypadaniem zawodników, pojazdów lub krążka na widownię’ oraz ‘listwy wokół stołu bilardowego’.
znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński. (1.1) zorganizowana grupa przestępcza. (1.2) przen. żart. kilkoro ludzi, których łączy np. podobieństwo, zainteresowania, przeżycia, żyjących podobnie. (1.3) przen. duża i uciążliwa grupa ludzi. (1.4) ochronna bariera wzdłuż jezdni.
Słownik języka polskiego PWN*. banda. 1. «grupa ludzi dokonujących wspólnie napadów i rabunków». 2. pot. «grupa ludzi zżytych ze sobą». 3. pot. pejor. «grupa ludzi zachowujących się hałaśliwie lub agresywnie». 4. «ogrodzenie toru wyścigowego lub lodowiska».
Poznaj definicję 'banda', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'banda' w wielkim korpusie języka: polski.
zgrana, zżyta; wesoła banda; iść, jechać, pójść (całą) bandą; należeć do bandy
banda - grupa zżytych ze sobą ludzi, których łączą wspólne zainteresowania lub poglądy
