Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
Słownik języka polskiego PWN*. arete «w filozofii i etyce starożytnych Greków: suma zalet i cnót właściwych człowiekowi, jego zdolność i gotowość do realizacji czynów pozytywnych».
arete [ gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’ ], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia ;
11 lip 2013 · Ukaż zmiany, jakie się dokonały w znaczeniu pojęcia „arete” (cnoty) w starożytnej Grecji za sprawą działalności Szkoły Sofistycznej Protagorasa oraz nauki Sokratesa.
Cnota (w j. pl. także dzielność, sprawność) (stgr. ἀρετή – areté, łac. virtus) – pozytywna cecha charakteru, stała dyspozycja człowieka ku czynom moralnie dobrym. Jej przeciwieństwem jest wada. Obok cnót moralnych, w starożytności pojęcie to odnoszono również do doskonałości w realizowaniu przeznaczonych celów (np. cnotą noża jest jego ostrość).
arete jest związana ze znakomitością rodu oraz z posiadaniem majątku6 i ozna-cza przede wszystkim: męstwo, sumę sprawności, siły, zręczności, dzielności wojownika czy zapaśnika7.
