Search results
Areté (gr. ἀρετή) – tłumaczone jako doskonałość, cnota, dzielność, jedno z podstawowych pojęć etycznych starożytnej Grecji. Z terminu tego wywodzi się nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyki cnót).
Arete (gr. Ἀρήτη Arḗtē) – znana z eposu Homera królowa Feaków, żona ich władcy Alkinoosa. Imię jej oznaczało dosłownie „Ta, której imienia się nie wymawia” [1]. Była córką Reksenora [2] i bratanicą swego małżonka Alkinoosa, matką Nauzyki i Laodamasa (znanego z imienia jednego z pięciu synów) [1]. Cieszyła się poważaniem i miłością Feaków.
Poniżej znajdują się różne znaczenia hasła „Arete”. Areté– cnota. Aretew mitologii. Arete z Cyreny– Greczynka, filozof. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arete&oldid=58457259”. Kategoria: Strony ujednoznaczniające. Tę stronę ostatnio edytowano 5 sty 2020, 20:42. Tekst udostępniany na licencji Creative ...
Areté była jednym z najważniejszych i podstawowych pojęć etycznych w filozofii starożytnej Grecji. Wywodzi się z niej nazwa jednego z zasadniczych typów teorii moralnej: etyka aretaiczna (etyka cnót). Osoby posiadające areté określane były jako dobre (agathon) czy też szlachetne (kalon).
Pojęcie cnoty rozumianej jako aretéaretéareté wywodzi się z kultury starożytnej Grecji. Pierwotnie określało ono postawę ludzi mężnych, bohaterskich i szlachetnych.
Encyklopedia PWN. arete. [gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’], podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia; suma zalet składających się na charakter człowieka; aretologia — dział tzw. filozofii praktycznej dotyczący sprawności moralnych (cnoty etyczne) i poznawczych. zgłoś uwagę.
In Aristotle's Nicomachean Ethics, Book 2, chapter 6: "Virtue (arete), then, is a habit or trained faculty of choice, the characteristic of which lies in moderation or observance of the mean relatively to the persons concerned, as determined by reason, i.e., by the reason by which the prudent man would determine it."
