Search results
Moda lat 20. w pełni zmodyfikowała kształtowanie całej kobiecej sylwetki. Oprócz pracy zawodowej, często twórczej bądź naukowej, jedną z chętniej podejmowanych przez kobiety aktywności był sport.
Śmierć Stanisława Wyspiańskiego (1907), Jana Stanisławskiego (1907) i Witolda Wojtkiewicza (1909) – czołowych twórców okresu Młodej Polski – oraz opuszczenie Krakowa przez Stanisława Przybyszewskiego – promotora estetyki wczesnego ekspresjonizmu – spowodowały zanik symbolistycznych tendencji w polskiej sztuce.
W 20-leciu międzywojennym w Polsce pisano powieści dotyczące odzyskania przez kraj niepodległości – Przedwiośnie Stefana Żeromskiego. Dramat awangardowy – cechuje się absurdem, groteską, zaburzoną chronologią, brakiem przyczynowości i skutkowości, nieprawdopodobnymi wydarzeniami i postaciami.
Literatura polska w dwudziestoleciu międzywojennym – epoka literacka w historii polskiej literatury, przypadająca na lata od odzyskania niepodległości (1918) do wybuchu II wojny światowej (1939). Podział literatury ze względu na charakter zjawisk w niej występujących.
Nie bez przyczyny znany historyk literatury Andrzej Zawadzki stwierdził w swej syntezie epoki Dwudziestolecie literackie: Nigdy przedtem i nigdy potem nie zdarzył się w polskiej kulturze fenomen tak bujnego życia literackiego.
Dwudziestolecie międzywojenne [1] [2] (także: okres międzywojenny, międzywojnie [1]) – okres w historii świata, obejmujący dwadzieścia jeden lat pomiędzy zakończeniem I wojny światowej, tj. zawarciem rozejmu w Compiègne (1918) a wybuchem II wojny światowej (1939) [a].
Nauka i wynalazki w dwudziestoleciu międzywojennym. Zaledwie dwudziestoletni okres pomiędzy dwiema wielkimi wojnami światowymi nie bez kozery określa się jako czas rewolucji i postępu cywilizacyjnego. Stało się tak głównie dzięki wielkim i mniejszym odkryciom świata nauki.
