Search results
II wojna światowa w Afryce – całokształt działań zbrojnych stoczonych w Afryce (głównie północnej) pomiędzy Aliantami a państwami Osi podczas II wojny światowej. Oficjalnie rozpoczęły się 10 czerwca 1940 roku, kiedy to do wojny po stronie III Rzeszy włączyły się faszystowskie Włochy.
W nocy z 7 na 8 listopada 1942 roku sytuacja sił Osi w Afryce stała się tragiczna. Alianci przeprowadzili z dawna przygotowywaną operację „Torch”, wysadzając amerykańsko-brytyjski desant ponad 70 tys. żołnierzy w Algierii i Maroku.
W dniach 14-24 stycznia Winston Churchill i Franklin Delano Roosevelt spotkali się w Casablance, ustalając wspólną taktykę działań w Afryce Północnej. Ogólne dowództwo sił alianckich przyznano w tym rejonie gen. Eisenhowerowi .
Siły Aliantów utworzyły z północnej Afryki potężną bazę zaopatrzeniową. To właśnie to było największym lękiem sił Osi i głównym skutkiem przegranej w Afryce. Już w roku 1943 bazy w Północnej Afryce wykorzystano do przeprowadzenia lądowania na Sycylii i we Włoszech, eliminując to państwo z wojny.
23 kwi 2009 · Przez cały styczeń 1941 roku Włosi wycofywali się wzdłuż wybrzeża, tracąc po kolei: Bardiję, Tobruk i Dernę. W pobliżu Beda Fomm siły O’Connora zablokowały Włochom drogę odwrotu, a 7 lutego dowódca Brytyjczyków przyjął kapitulację 10 armii.
8 listopada 1942 roku setki amerykańskich i brytyjskich barek desantowych przybiło do brzegów Algierii i Maroka kontrolowanych przez kolaboracyjny francuski rząd Vichy. Po kilku dniach francuskie...
Rommel objął kierownictwo w Afryce, przeprowadzając serię ataków na brytyjskie pozycje. Na zapleczu frontu pozostała broniąca się twierdza Tobruk (przełom 1941 i 1942 roku), posiadająca istotne znaczenie strategiczne, udział w jej obronie wzięli m.in. Polacy i Australijczycy.
