Search results
Styks – strumień w północnej Arkadii, który spływał po stromej skale i wpadał do rzeki Krathis. Starożytni przypisywali wodzie z tego strumienia właściwości szkodliwe dla zdrowia. Miało to spowodować nadanie rzece Podziemia tej samej nazwy.
1 sie 2020 · Styks to mityczna rzeka w Hadesie, która prowadziła ze świata żywych do świata zmarłych. Starożytni Grecy wierzyli, że jest tylko jeden sposób, aby się tam dostać – na łodzi Charona. Za przepłynięcie rzeki trzeba była oczywiście zapłacić przewoźnikowi.
Styks. Być może najsłynniejszą rzeką Zaświatów jest Styks, która jest również boginią, na którą bogowie składają przysięgi; Homer nazywa ją „przerażającą rzeką przysięgi” w Iliadzie. Ze wszystkich córek Okeanosa, zgodnie z teogonii Hezjoda , jest ona „najgłówniejszą ze wszystkich”.
Acheron) – w mitologii greckiej uosobienie rzeki w Hadesie. Jedna z pięciu rzek Hadesu. Zwana rzeką smutku, choć Acheron znaczy „Lament”. Posiada dwa dopływy: Pyriflegeton („Palący jak ogień”) i Kokytos („Oskarżony”). Pozostałe rzeki Hadesu to Styks i Lete („Zapomnienie”).
Orfeusz schodzi do Hadesu, krainy zmarłych. Tam spotyka trójgłowego psa Cerbera strzegącego wejścia do podziemnego świata. Swoją piękną grą na cytrze udaje mu się obłaskawić bestię. Charon przewozi go na drugi brzeg rzeki Styks.
Kokytos (gr. Κωκυτός Kōkytós, łac. Cocytus) – w mitologii greckiej jedna z pięciu rzek Hadesu, obok Styksu, Acherontu (do którego uchodziła), Lete i Pyriflegetonu. Zwana rzeką lamentu, choć "Kokytos" znaczy "Oskarżony" [1]. Opływała podziemia, tworząc Jezioro Stygijskie.
Styks (gr. Στύξ Stýx, łac. Styx) – w mitologii greckiej główna spośród pięciu rzek Hadesu, przez którą musiała przeprawić się każda dusza zmarłej osoby w drodze do krainy zmarłych. Przez Styks przewoził Charon. Wypływała z Okeanosa, a jej wody wpadały do Kokytos.
