Search results
Rachela to jedna z postaci kobiecych przedstawionych w dramacie Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. Na jej przykładzie, autor próbował sportretować kobietę wyemancypowaną , która wyrywa się ze schematu żony i matki, zainteresowanej wyłącznie domowym ogniskiem.
Rachela (także Rachel) – jedna z bohaterek dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele, a także jego ekranizacji. Pierwowzorem postaci była Józefa Singer. Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu.
Rachela, bohaterka *Wesela* Wyspiańskiego, była wzorowana na Pepie Singer, córce żydowskiego karczmarza Hirsza Singera. W rzeczywistości Pepa była przyjaciółką sióstr Mikołajczykównien, dlatego uczestniczyła w słynnym weselu w Bronowicach w 1900 roku.
Rachela (hebr. רָחֵל Rachel owieczka) − postać z biblijnych i midraszowych legend opisujących początki narodu żydowskiego, żona patriarchy Jakuba , matka dwóch pokoleń Izraela ( Józefa i Beniamina ).
Rachela to córka Żyda, jednego z gości weselnych. Przychodzi do wiejskiej chaty zwabiona muzyką i zabawą. Jest bardzo tajemnicza, mówi poetyckim językiem, wnosi ze sobą powiew erotyki. Podejmuje flirt z Poetą, ale najbardziej interesuje ją niezwykłość „chaty rozśpiewanej”.
Rachela jest młodą żydowską dziewczyną, córką bronowickiego karczmarza, która nie została przez nikogo zaproszona na wesele, ale postanowiła się na nim i tak pojawić – zwyciężyła w niej ciekawość ludzi z miasta, z którymi wcześniej miała bardzo znikomy kontakt.
Rachela jest postacią kobiety wyemancypowanej, wymykającej się ze schematów narzuconych jej przez społeczeństwo, w którym żyła. W dziele Wyspiański ukazał ją jako osobę, która nie jest zainteresowana przykładnym prowadzeniem domu i zajmowaniem się rodziną.
